Monkey Forest

Vandaag zijn we naar het Monkey Forest gegaan wat net buiten het centrum aan de rand van Ubud ligt. Gelukkig is Ubud niet zo groot dus zijn we er na het ontbijt gewoon heen gelopen. De plek heet Monkey Forest omdat het een bos is met veel apen erin. Daarnaast is zijn er ook verschillende tempels die bezocht kunnen worden. Dat er veel apen rondlopen hebben we geweten, want als je ook maar even stil ergens ging zitten, kwamen ze heel nieuwsgierig naar je toe gelopen. Ook proberen ze je tas open te maken om te kijken of er eten in zit. Super leuk, maar ook vervelend als ze je vervolgens bijten bij een onverwachte beweging. Dat is dus wat mij overkomen is...

Gelukkig was de wond niet heel erg diep en vertelden de mensen daar dat de apen allemaal gezond waren, maar toch werd ik ongerust. Voor de zekerheid heb ik contact opgenomen met mijn zorgverzekering en zij zouden via een foto een arts naar mijn wond laten kijken. De uitslag zou ik later op de dag horen.

Ondertussen hadden we Monkey Forest alweer achter ons gelaten en hebben we de rest van de dag ons best gedaan om de leukste souvenirs voor de laagste prijs te krijgen. Vandaag waren de verkopers niet zo goed gemutst, want ze vroegen best onredelijke prijzen voor hun spullen en er was weinig ruimte voor afdingen. Misschien hebben we morgen meer geluk.

's Avonds rond etenstijd kreeg ik te horen dat het toch verstandiger was om het rabiësvaccine (tegen hondsdolheid) te halen. Voor de mensen die niet weten wat de gevolgen van hondsdolheid zijn, komt het op het volgende neer: je sterft een gruwelijk en pijnlijke dood. Dus een extra motivatie om het maar wel te doen. Samen met een Russisch-Amerikaans die in Ubud woonde gingen we op pad naar een ziekenhuis.

Eerst keken we bij de apotheek vragen of ze het rabiësvaccine hadden, maar dat verkochten ze daar niet. Een kleiner ziekenhuis leverde ze ook niet, dus moesten we naar het toeristische ziekenhuis (waar je ook de hoofdprijs betaalt). Daar was de dokter even weg voor een spoedgeval en dat kon nog wel een uur duren. Om de tijd te doden wilde het stelletje dat nog bij ons was ons mee uit eten nemen. Wij hadden inmiddels ook trek dus volgden we hen naar een leuk tentje waar we lekker en goedkoop konden eten. Vervolgens keerden we met z'n drieën terug naar het ziekenhuis waar ik uiteindelijk mijn eerste shot kon krijgen. Shot twee moet ik op dag 3 na het bijtincident krijgen, shot drie op dag 7 en de laatste op dag 14. Kortom, dank je wel aapje!

Vervolgens zijn we vanuit het ziekenhuis terug naar ons homestay gelopen. Onderweg kwamen we nog een repetitie van een Balinees orkest tegen met zang waar we nog even zijn blijven hangen. Daarna zijn we verder gelopen om uiteindelijk in bed te belanden.