Adrenaline junky's

Queenstown, de stad waarin elke gave en riskante activiteit mogelijk is. Wij houden het vandaag bescheiden. Om 9 uur 's Ochtends begonnen we aan een ritje met de jetboat!

Allereerst kregen we een soort regenjas aan met daarover een zwemvest. Vervolgens moesten we op de foto (die je dan later voor 39! dollar kon kopen) en mochten we een voor een in de boot stappen. Na wat veiligheidsinstructies vertrokken we in volle vaart uit Queenstown. Wat gaat dat hard zeg en aangezien het nog erg vroeg was, was het behoorlijk koud! Ik had af en toe moeite om m'n ogen open te houden. Dat was misschien maar goed ook want de bestuurder van de boot ging vaak rakelings langs de rotsen en de bomen af. Om de zoveel tijd maakte hij een spin van 360 graden waarbij je je goed moest vasthouden en je stevig tegen je stoel moest drukken. Kortom echt een adrenaline kick!

Nadat we verkleumd, draaierig en nat weer veilig aan land waren, reden we in de auto terug naar het hostel. Daar belde we het bedrijf van onze volgende activiteit op om te checken of die nog steeds door kon gaan. Gelukkig was de weerverwachting goed dus wij reden naar Wanaka.

In Wanaka stopten we bij het vliegveld, omdat we besloten hadden dat we wilden skydiven! Op internet stond dat boven Lake Wanaka je de mooiste sprong kon maken dus daarom hadden we voor deze plek gekozen. Sabrina en ik kozen allebei voor een sprong van 12,000 feet waarbij de sprong gefilmd werd met een handcamera. Na een instructiefilmpje en wat papieren die getekend moesten worden, kozen we de muziek voor onder ons filmpje en kregen we de speciale skydive kleren aan.

Na een korte introductie met onze "beautiful stranger"(de kerel, hij heette Pip in m'n rug die de parachute moest openmaken) liepen we naar het vliegtuig. Op dat moment begonnen de zenuwen te komen. Het vliegtuigje was van binnen erg klein en ik moest voor Pip gaan zitten. Terwijl hij het een en ander vastmaakte steeg het vliegtuig op. Pip was intussen druk bezig met filmen en ik genoot van het uitzicht. Steeds hoger en hoger cirkelde het vliegtuigje omhoog tot we op een gegeven moment boven de wolken zaten. Intussen had ik handschoenen, een muts en een bril gekregen dus ik was er helemaal klaar voor. Qua kleding dan, want mentaal speelt er zich van alles af in je hoofd! Je weet dat het moment nadert en je weet dat het vast goed gaat komen maar het voelt compleet absurt om uit een vliegend vliegtuig te springen op 12,000 feet! Dat gevoel werd alleen maar erger toen ik Sabrina eerst zag gaan. Het was zo apart! Het ene moment hing ze uit het vliegtuig, het volgende moment valt ze en verdwijnt ze meteen ergens achter het vliegtuig. Toen was het mijn beurt...

Pip en ik schoven naar de deur van het vliegtuig. Mijn benen hingen buitenboord waardoor ik als het waren al uit het vliegtuig hing met in m'n gezichtsveld niets anders dan blauwe lucht en witte wolken. Dit duurde drie seconden en toen voelde ik dat kleine beetje stabiliteit die ik via Pip nog had opeens verdwijnen. Ik viel en ik viel hard! Dat ene moment waarop je opeens echt de zwaartekracht op je in voelt werken is moeilijk te beschrijven, maar het voelde machtig en behoorlijk beangstigend tegelijk! Toen voelde ik een tik op m'n schouder en mocht in m'n armen loslaten die tot dan toe stevig m'n tuigje vasthielden. Wat een machtig gevoel was dat! Draaiend en vallend naderden we de wolken. In totaal duurde de echte vrije val 45 seconden maar het leek zo veel korter! Toen we door de wolken heen waren zag je het prachtige landschap! De rivieren, de bergen en het Wanaka meer zorgde voor een adembenemend uitzicht!

Vervolgens voelde ik een stevige ruk aan m'n schouders en stopte het vallen. De parachute was (thank god!) opengegaan en het rustige zweven was begonnen. M'n eerste woorden daarna waren zoiets als: "fucking hell" en "this is amazing" en er kwam flink wat gejoel bij. Intussen zag ik dat Sabrina gelukkig ook geleidelijk naar beneden zweefde. Met grote bochten ging ik langzaam naar beneden. Alleen het landen moest nog goed gaan. Knieën optrekken, benen strekken en rustig over en gras glijden. Gelukkig ging ook dit goed en was ik een enorm vette ervaring rijker!

Toen we weer binnen waren kregen we ons filmpje met zelfgekozen muziek op een USB-stick (ik zie er niet op m'n best uit als ik met 200 km per uur door de lucht val). Om te vieren dat we nog leefden hebben we nog een drankje in Wanaka gedaan voor we weer richting ons hostel in Queenstown gingen.

In het hostel hebben we de restjes van gisteren gegeten en zijn we vroeg naar bed gegaan. Morgen moeten we 5 uur rijden naar Milford Sounds waar we om 11:45 een cruise geboekt hebben. Weer een fantastische dag voor de boeg dus!