Steak in Phoenix

Vandaag zijn we van Palm Springs naar Phoenix gereden. Het was lekker weer dus het dak ging eraf en met de wind in de haren reden we door het droge landschap.

Onderweg is er niets spannends gebeurd. Het landschap is wel wederom prachtig: woestijnachtig met overal grote keien, kleine bosjes en droog gras. Op de achtergrond liggen allemaal grote bergen met sneeuw op de top (waar we gisteren nog vast kwamen te zitten).

In de middag arriveerden we in Phoenix. De klok ging een uur vooruit, omdat we net een andere tijdzone ingingen. Eerst zijn we naar South Mountain gereden, omdat Jeroen daar een enorme affiniteit mee voelde. Vervolgens zijn we naar het hotel gegaan. Phoenix is niet heel bijzonder. Het is gewoon een stad met woningen en gebouwen waarvan de hoogte in Downtown staan. Wel zien we hier meer dikkere mensen dan in Californië (Phoenix ligt namelijk in Arizona).

We hadden zin in steak dus zijn we op zoek gegaan naar een steakhouse. Via Google vonden we een adresje en we stapten in de auto. Het zaakje lag naast een tankstation en zag er van buiten nogal grauw uit. Voor de deur zat de stoerdere locale bevolking en de twijfel sloeg toe of we daar wel naar binnen zouden gaan. De vooroordelen achter ons gelaten hebbend dat we neer geschoten zouden worden, zijn we toch naar binnen gegaan.

Van binnen zag het zaakje er heel knus en netjes aangekleed uit. We werden vriendelijk ontvangen door de vermoedelijk met Botox opgevulde eigenares en we bestelden onze 16 oz (460 gram) steak. Nadat we zelf sla hadden opgeschept van de saladebar, kwam het monsterlijke stuk vlees uit de keuken. Hoewel de portie best flink was, was het ook ontzettend lekker. Het vlees was zo mals dat je het bijna weg kon sabbelen. Uiteindelijk werd ons nog gevraagd of we een toetje wilden, maar dat hebben we deze keer maar niet gedaan.

Goed gevuld reden we terug naar het hotel. Daar stippelden we de route uit voor morgen en gingen we maar bed.