Dancing Queen!

Nee ik heb vandaag niet meegedaan aan een dansbattle. Ik ben niet wezen stappen en heb ook niet in zo'n gamehall de highscore verbroken bij Dance Revolution. Vandaag ben ik naar de musical Mamma Mia wezen kijken! Heel toevallig was de internationale Westend Tour deze week in Kuala Lumpur en ik als musicalfan kon dit natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan.

De musical vond plaats in het Kuala Lumpur Convention Centre. Dit gebouw ligt aan een park, het KLCC park, en tegenover de Petronas Twin Towers, het paradepaardje van Kuala Lumpur. Het zonnetje scheen lekker dus voor de musical heb ik door het park gelopen. In het park was een grote speeltuin met heel veel klimrekken en er was zelfs een klein zwembad. Hoewel het me super lekker leek om met dit weer een frisse duik te nemen, had ik helaas geen zwembroek of zelfs maar een handdoek bij me.

Om het park liggen andere gebouwen die vooral uit winkelcentra en kantoren bestaan. Al die gebouwen zijn verbonden met elkaar via een ondergronds netwerk. Ik heb nog een beetje rondgewandeld in het winkelcentrum naast het KLCC gebouw, heb geluncht en ben vervolgens naar het theater gegaan.

De show was echt erg leuk! Leuke nummers, goede akoestiek en grappig toneelspel. Tijdens de hele show gebruiken ze eigenlijk maar twee stukken decor die ze steeds draaien en verschuiven om de verschillende settings te vormen. Simpel maar best effectief. Als je de film Mamma Mia hebt gezien, weet je hoe het verhaal loopt. In de musical zijn de nummers alleen vaak langer, worden er nummers gezongen die niet in de film zitten en is de zangkwaliteit van sommige acteurs beduidend beter. (Pierce Brosnan...) Het is echt een swingende show waar je met een goed humeur vandaan komt en waarvan je de rest van de dag de muziek in je hoofd hebt. (Wat betekent dat het, wat mij betreft, een goede musical is)

Het is altijd apart om te zien hoe mensen uit verschillende landen, verschillend bij zo'n show reageren. In Nederland is het gebruikelijk om te klappen na elk nummer en een staande ovatie te geven zodra de eerste acteurs beginnen met buigen. In Londen geven ze vaak alleen een staande ovatie zodra de hoofdrolspeler opkomt. Hier in KL, waar het een mix van allerlei Aziatische landen is, merk je dat sommige mensen wel klappen na een nummer, terwijl anderen zuur voor zich uit staren. Bij het eindapplaus klapten mensen wel enthousiast maar een staande ovatie kennen ze hier volgens mij niet. Als toegift kregen we nogmaals de nummers Mammia Mia en Dancing Queen te horen. In Nederland zouden mensen swingend meeklappen. Hier in KL kijkt iedereen zwijgzaam toe. Alleen bij het laatste nummer Waterloo waren een paar mensen dapper genoeg om op te staan en mee te klappen. Wat een dooie boel zeg...

Na de musical ben ik neuriënd naar buiten gelopen, heb een restaurant opgezocht en heb een pizza gegeten. Inmiddels was het donker geworden dus heb ik nog een paar foto's van de Petronas Towers by night genomen en ben toen naar m'n hostel gegaan.