Tongariro Alpine Crossing!
Door: Diederik
Blijf op de hoogte en volg Diederik
23 November 2014 | Nieuw Zeeland, National Park
Om 6:10 ging vanochtend de wekker, omdat we om 7:15 de bus in moesten die ons naar het begin van de Tongariro Crossing zou brengen. Dit is een wandeling van 19,4 km rondom Mount Ngauruhoe en Mount Tongariro.
In het hostel hadden ze ons aangeraden om ons warm aan te kleden want het kon behoorlijk fris en winderig worden. Ook vertelden ze ons dat we geluk hadden omdat het voor het eerst sinds dagen een keer zonnig zou zijn. Met shirt, spijkerbroek, twee vesten en een speciale jas zat ik in de bus. Om m'n nek hing een camera en in m'n rugzak zat genoeg eten en drinken om te overleven. Kortom ik was er klaar voor!
Bij het begin van de track stond een stoplicht dat groen knipperde. Dit betekende dat er weinig vulkanische activiteit was (de route loopt namelijk ook langs actieve vulkanen). Als het stoplicht geel zou worden, kon je op eigen risico verder gaan, maar bij een rood stoplicht kon je maar beter niet de berg op gaan, tenzij je graag een uitbarsting van zeer dichtbij mee wilden maken. Helaas kun je dit fan waarschijnlijk niet navertellen, tenzij je ontzettend hard kunt rennen...
Na twee kilometer besloot ik me te ontdoen van al m'n vesten en m'n jas, want de zon scheen volop. Het eerste gedeelte ging lekker soepel. Alles was vlak en je liep langs een beekje. Net voor de 5 kilometer stond een bord dat je nog terug kon als je geen goede conditie had of niet de juiste spullen bij je had. Wij negeerden het bord en liepen vrolijk naar boven. Intussen was de tocht een stuk steiler geworden. Honderden traptreden brachten ons steeds hoger en hoger de bergen in.
Het uitzicht was prachtig en het was heel gaaf om zo dicht bij de top van de bergen te zitten. Op een gegeven moment kwamen we ook sneeuw tegen. Hoe hoger je kwam hoe kouder het werd en hoe steviger de wind was. Dus alles ging weer aan (tijdens de gehele tocht heb ik wel een paar keer van kleding gewisseld afhankelijk van de wind en of we berg op of af liepen).
Nadat we het hoogste punt hadden bereikt gingen we alleen nog maar berg af. Een mooi punt waar we langskwamen waren de Emerald Lakes. Dit zijn drie smaragdgroene meren. Bijzonder om te zien en te ruiken, want het stinkt er naar rotte eieren. Verder ging het berg af wel soepel, al krijg je na een tijdje wel last van je voeten omdat je steeds je gewicht moet opvangen. De laatste twee uur waren dan ook het zwaarst. Gelukkig liepen we de laatste drie kwartier in een soort van regenwoud, waardoor we niet meer zo vol in de zon liepen.
De Lonely Planet vertelde ons dat we 7-8 uur over de wandeling zouden doen. Na 6 uur en 45 minuten kwamen we moe maar voldaan en stiekem best trots op de parkeerplaats van het eindpunt. Daar hebben we nog even gewacht op de bus die ons terug naar het hostel bracht.
Toen we in het hostel kwamen, sprintten we naar de douche, omdat we dachten dat iedereen wilde douchen. Dit bleek achteraf niet echt nodig te zijn geweest, maar dat maakte de douche niet minder lekker!
Vanavond op tijd naar bed en morgen weer op tijd weg. We hebben weer een lange rit voor de boeg helemaal naar Wellington. Daarna nemen we de ferry en zitten we overmorgen op het zuider eiland! Ik ben benieuwd wat ons daar allemaal te wachten staat!
In het hostel hadden ze ons aangeraden om ons warm aan te kleden want het kon behoorlijk fris en winderig worden. Ook vertelden ze ons dat we geluk hadden omdat het voor het eerst sinds dagen een keer zonnig zou zijn. Met shirt, spijkerbroek, twee vesten en een speciale jas zat ik in de bus. Om m'n nek hing een camera en in m'n rugzak zat genoeg eten en drinken om te overleven. Kortom ik was er klaar voor!
Bij het begin van de track stond een stoplicht dat groen knipperde. Dit betekende dat er weinig vulkanische activiteit was (de route loopt namelijk ook langs actieve vulkanen). Als het stoplicht geel zou worden, kon je op eigen risico verder gaan, maar bij een rood stoplicht kon je maar beter niet de berg op gaan, tenzij je graag een uitbarsting van zeer dichtbij mee wilden maken. Helaas kun je dit fan waarschijnlijk niet navertellen, tenzij je ontzettend hard kunt rennen...
Na twee kilometer besloot ik me te ontdoen van al m'n vesten en m'n jas, want de zon scheen volop. Het eerste gedeelte ging lekker soepel. Alles was vlak en je liep langs een beekje. Net voor de 5 kilometer stond een bord dat je nog terug kon als je geen goede conditie had of niet de juiste spullen bij je had. Wij negeerden het bord en liepen vrolijk naar boven. Intussen was de tocht een stuk steiler geworden. Honderden traptreden brachten ons steeds hoger en hoger de bergen in.
Het uitzicht was prachtig en het was heel gaaf om zo dicht bij de top van de bergen te zitten. Op een gegeven moment kwamen we ook sneeuw tegen. Hoe hoger je kwam hoe kouder het werd en hoe steviger de wind was. Dus alles ging weer aan (tijdens de gehele tocht heb ik wel een paar keer van kleding gewisseld afhankelijk van de wind en of we berg op of af liepen).
Nadat we het hoogste punt hadden bereikt gingen we alleen nog maar berg af. Een mooi punt waar we langskwamen waren de Emerald Lakes. Dit zijn drie smaragdgroene meren. Bijzonder om te zien en te ruiken, want het stinkt er naar rotte eieren. Verder ging het berg af wel soepel, al krijg je na een tijdje wel last van je voeten omdat je steeds je gewicht moet opvangen. De laatste twee uur waren dan ook het zwaarst. Gelukkig liepen we de laatste drie kwartier in een soort van regenwoud, waardoor we niet meer zo vol in de zon liepen.
De Lonely Planet vertelde ons dat we 7-8 uur over de wandeling zouden doen. Na 6 uur en 45 minuten kwamen we moe maar voldaan en stiekem best trots op de parkeerplaats van het eindpunt. Daar hebben we nog even gewacht op de bus die ons terug naar het hostel bracht.
Toen we in het hostel kwamen, sprintten we naar de douche, omdat we dachten dat iedereen wilde douchen. Dit bleek achteraf niet echt nodig te zijn geweest, maar dat maakte de douche niet minder lekker!
Vanavond op tijd naar bed en morgen weer op tijd weg. We hebben weer een lange rit voor de boeg helemaal naar Wellington. Daarna nemen we de ferry en zitten we overmorgen op het zuider eiland! Ik ben benieuwd wat ons daar allemaal te wachten staat!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
